Hugging and waving in Peterborough and new hugs in Brampton
13 september 2016 - Brampton, Canada
Maandagmorgen en ons laatste weekje van deze trip in Canada is begonnen. We waren nog maar goed en wel aan onze dag begonnen of daar ratelde een WhatsApp bericht binnen uit Nederland wat ons wel wat verontruste: Eduard was onverwacht opgenomen in het ziekenhuis met de diagnose blindedarmontsteking. Gelukkig deed hij er zelf nogal luchtig over en dat nam onze bezorgdheid voor een deel wel weg. Toch bleven we het zo goed en zo kwaad als we het konden wel volgen. Dat zou vandaag niet voortdurend lukken vanwege onze transfer van Peterborough naar Brampton. Daardoor waren we ook een tijd "uit de lucht".
In de loop van de dag en avond kwamen er gelukkig goede berichten door uit Nederland dat de dokter een geslaagde operatie had gedaan en Eduard in de recovery was. Op zulke momenten ben je toch liever wat dichter bij je kinderen, ook al kun je weinig uitrichten.
Ook vanaf deze plaats: beterschap Eduard en niet te snel weer het gas erop hé?
We hadden een gezellig ontbijt bij Hennie en Peter in de keuken. Na enige tijd schoven ook Andy en Heather nog aan voor een kop koffie, want hun ontbijt waren ze al lang weer vergeten. Zoals veel Canadezen, gaan ze vroeg naar bed en staan ze ook vroeg op. Oo nee, Heather vertelde dat ze vanochtend had uitgeslapen en pas om 07.30 uur was opgestaan
Het werd nog even weer heel gezellig en dat betekende dat we toch wel wat later reisvaardig waren om uit Peterborough te vertrekken. In m'n hoofd hield ik rekening met 11.00 uur wegrijden, maar daar kwam een uur bij.
We hadden nog wat leuks gezien bij de Walmart, dus na het afscheid van de familie gingen we eerst nog even de heuvel op naar de winkel voordat we werkelijk op zoek gingen naar de highway.
Onze volgende stop zou Norval zijn, waar Janet en Keith wonen. Ook bij voorgaande reizen waren we steeds hun gasten en dat wilden we ook dit keer bepaald niet missen. Ze hebben een heerlijk huis temidden van de bossen en de rust van omgeving Brampton. Voeg daarbij het plezier wat we aan elkaar hebben en je hebt een ideale mix. We zullen hier tot aan ons vertrek naar Nederland blijven.
De te overbruggen afstand was vandaag ruim 160 km en daar stond 2 uur voor. Hoe dat werkelijk uitpakt is toch vooral afhankelijk van wat je onderweg in het soms drukke verkeer tegenkomt. Margo heeft een video-impressie gemaakt die ik in ons blog plak.
Highway 115 gaat nog wel, maar zodra je de highway 401 opdraait merk je direct dat je naar een grote stad rijd. Vooral veel vrachtverkeer ook. Toch schoven we probleemloos mee en uiteindelijk kwam afslag Winston Churchill Boulevard op de borden. Terwijl we de snelweg afdraaiden kwam ook de melding in m'n dashboard dat de benzinetank nog 30 km meekon. Tijd om te tanken dus.
In plaats van de afslag naar rechts af te draaien, wat de juiste route zou zijn voor het huis van Janet en Keith, stuurde ik linksaf om bij de benzinepomp uit te komen.
Niet alleen voor benzine gingen we naar links, maar ook voor een break bij Tim Hortons met koffie en een Apple pie frizzle. Smullen man!!
Met nieuwe energie ging Margo vervolgens op weg naar de winkel waar ze al lang naar uitkijkt: Michaels Craftworks
Ondertussen verdiepte ik mij in het dagelijkse digitale nieuws wat ik via internet op m'n tablet binnenhaal.
Het Internetten doen we voor 100% via een Wifi-verbinding want roaming is een veels te duur alternatief. Je bent dan wel afhankelijk van open wifinetwerken, maar ik moet zeggen dat die hier in Canada in ruime mate voorhanden zijn. Shops en restauranten willen natuurlijk alles doen om klanten te trekken en daar hoort het aanbieden van Wifi ook bij. Tegenwoordig is het zo, dat je je zonder Wifi uit de markt prijst.
Margo kwam Michaels uit met een nieuwe kalender 2017 voor mij, die geheel aan The Beatles was gewijd. Een leuke aanwinst!!
Inmiddels was de middag voorbij en gingen we op weg naar Janet en Keith: midden in de avondspits!!
Aan het einde van de oprijlaan naar hun huis stonden de hugs al op ons te wachten én voor mij een lekker donker biertje!!
De basement was weer geheel voor ons vrijgemaakt en het voelde meteen weer vertrouwd. Terwijl we gezellig zaten de kletsen ging de corn in het kokende water en werd ons supper voorbereid. Heerlijk gegeten en nagetafeld waarbij weer van alles de revue passeerde. Het is toch best verrassend hoe we onze gesprekken van voorgaande jaren zo weer oppakken.
Na het dessert met koffie werd het toch voor de meesten tijd om naar bed te gaan. In mijn eentje zit ik nu in de keuken en dat komt me prima van pas, want zo kan ik in alle rust mijn blog bijwerken.
Het filmpje is nog steeds aan het uploaden terwijl ik aan het typen ben. Met foto's heb ik vandaag niet veel werk, want door de verplaatsing is daar maar weinig van gekomen.
Zo het er nu naar uit ziet, gaan Margo en ik morgen naar downtown Toronto. Hoe de dag precies in zijn werk zal gaan, daar gaan we nog een nachtje over slapen. Wat wel duidelijk is: het wordt wederom prachtig weer! Wij zijn geluksvogels.
In de loop van de dag en avond kwamen er gelukkig goede berichten door uit Nederland dat de dokter een geslaagde operatie had gedaan en Eduard in de recovery was. Op zulke momenten ben je toch liever wat dichter bij je kinderen, ook al kun je weinig uitrichten.
Ook vanaf deze plaats: beterschap Eduard en niet te snel weer het gas erop hé?
We hadden een gezellig ontbijt bij Hennie en Peter in de keuken. Na enige tijd schoven ook Andy en Heather nog aan voor een kop koffie, want hun ontbijt waren ze al lang weer vergeten. Zoals veel Canadezen, gaan ze vroeg naar bed en staan ze ook vroeg op. Oo nee, Heather vertelde dat ze vanochtend had uitgeslapen en pas om 07.30 uur was opgestaan
Het werd nog even weer heel gezellig en dat betekende dat we toch wel wat later reisvaardig waren om uit Peterborough te vertrekken. In m'n hoofd hield ik rekening met 11.00 uur wegrijden, maar daar kwam een uur bij.
We hadden nog wat leuks gezien bij de Walmart, dus na het afscheid van de familie gingen we eerst nog even de heuvel op naar de winkel voordat we werkelijk op zoek gingen naar de highway.
Onze volgende stop zou Norval zijn, waar Janet en Keith wonen. Ook bij voorgaande reizen waren we steeds hun gasten en dat wilden we ook dit keer bepaald niet missen. Ze hebben een heerlijk huis temidden van de bossen en de rust van omgeving Brampton. Voeg daarbij het plezier wat we aan elkaar hebben en je hebt een ideale mix. We zullen hier tot aan ons vertrek naar Nederland blijven.
De te overbruggen afstand was vandaag ruim 160 km en daar stond 2 uur voor. Hoe dat werkelijk uitpakt is toch vooral afhankelijk van wat je onderweg in het soms drukke verkeer tegenkomt. Margo heeft een video-impressie gemaakt die ik in ons blog plak.
Highway 115 gaat nog wel, maar zodra je de highway 401 opdraait merk je direct dat je naar een grote stad rijd. Vooral veel vrachtverkeer ook. Toch schoven we probleemloos mee en uiteindelijk kwam afslag Winston Churchill Boulevard op de borden. Terwijl we de snelweg afdraaiden kwam ook de melding in m'n dashboard dat de benzinetank nog 30 km meekon. Tijd om te tanken dus.
In plaats van de afslag naar rechts af te draaien, wat de juiste route zou zijn voor het huis van Janet en Keith, stuurde ik linksaf om bij de benzinepomp uit te komen.
Niet alleen voor benzine gingen we naar links, maar ook voor een break bij Tim Hortons met koffie en een Apple pie frizzle. Smullen man!!
Met nieuwe energie ging Margo vervolgens op weg naar de winkel waar ze al lang naar uitkijkt: Michaels Craftworks
Ondertussen verdiepte ik mij in het dagelijkse digitale nieuws wat ik via internet op m'n tablet binnenhaal.
Het Internetten doen we voor 100% via een Wifi-verbinding want roaming is een veels te duur alternatief. Je bent dan wel afhankelijk van open wifinetwerken, maar ik moet zeggen dat die hier in Canada in ruime mate voorhanden zijn. Shops en restauranten willen natuurlijk alles doen om klanten te trekken en daar hoort het aanbieden van Wifi ook bij. Tegenwoordig is het zo, dat je je zonder Wifi uit de markt prijst.
Margo kwam Michaels uit met een nieuwe kalender 2017 voor mij, die geheel aan The Beatles was gewijd. Een leuke aanwinst!!
Inmiddels was de middag voorbij en gingen we op weg naar Janet en Keith: midden in de avondspits!!
Aan het einde van de oprijlaan naar hun huis stonden de hugs al op ons te wachten én voor mij een lekker donker biertje!!
De basement was weer geheel voor ons vrijgemaakt en het voelde meteen weer vertrouwd. Terwijl we gezellig zaten de kletsen ging de corn in het kokende water en werd ons supper voorbereid. Heerlijk gegeten en nagetafeld waarbij weer van alles de revue passeerde. Het is toch best verrassend hoe we onze gesprekken van voorgaande jaren zo weer oppakken.
Na het dessert met koffie werd het toch voor de meesten tijd om naar bed te gaan. In mijn eentje zit ik nu in de keuken en dat komt me prima van pas, want zo kan ik in alle rust mijn blog bijwerken.
Het filmpje is nog steeds aan het uploaden terwijl ik aan het typen ben. Met foto's heb ik vandaag niet veel werk, want door de verplaatsing is daar maar weinig van gekomen.
Zo het er nu naar uit ziet, gaan Margo en ik morgen naar downtown Toronto. Hoe de dag precies in zijn werk zal gaan, daar gaan we nog een nachtje over slapen. Wat wel duidelijk is: het wordt wederom prachtig weer! Wij zijn geluksvogels.
